Hulde aan de bakbloedworst

Wat is de waarde van de extra toegevoegde vetten, suikers en kleur-, geur- en smaakstoffen dan wel? Het maakt ons  verslaafd waardoor de Dagoberts en Scrooges van de fabrikanten in hun geldpakhuizen kunnen blijven zwemmen. En supermarkten blijven ultrabewerkt voedsel aanprijzen met flitsende aanbiedingen voor rinkelende kassa’s. Wat er niet bij wordt vermeld is dat het kan leiden tot diabetes, kanker, depressie of zelfs vroegtijdig overlijden. Het onderzoek toont aan dat al onze organen worden beschadigd. En toch ben ik blijkbaar al zo verslaafd dat het met de feestdagen weer rijkelijk op tafel komt. Dan zijn die peukenverpakkingen toch iets eerlijker dan die vrolijke Croky-papegaai en Coca Cola-kersttruck.  De novembermaand was traditioneel de slachtmaand. Geen erf in Dinkelland waar een halve eeuw geleden geen vetgemest varken aan de ladder werd gehangen. Zelfvoorzienend leven en het zero-waste principe zijn weer hippe termen. Voor onze (voor)ouders was het geen duurzaamheidstrend, maar pure noodzaak. Volle supermarktschappen waren er nog niet, laat staan grote koelingen. Dus werd er in november geslacht om het vlees te conserveren en een wintervoorraad aan te leggen. Natuurlijk moest het vlees gekeurd worden, dus kwamen de noabers op slachtvisite, wat weer gepaard ging met de nodige gezelligheid. Het beste stukje vlees werd vaak bewaard voor de (vee)dokter of meneer pastoor. Maar ook de duurzaamheidswijzen kwamen uit het Oosten, want van het slachtafval werden overheerlijke bakbloed- en bakleverworsten gemaakt. Een eeuwenoud eerlijk, lekker en zero-waste product dat ondertussen alweer in het bakpannetje van menig lezer heeft liggen sudderen. Je zou denken ‘hulde aan de bakbloedworst!’. Maar er zijn steeds meer mensen die het weerzinwekkend vinden dat anderen vlees eten. Laat staan wanneer er varken aan een ladder gebonden zou worden. Er zijn kantines waar het vlees van de kaart is gehaald. Maar – zolang er nog geen vleesvervangers zijn uitgevonden die minstens net zo lekker zijn als de speklappen en karbonades op de barbecue – kunnen we ons misschien beter eerst druk maken over alle andere kroam die nog legaal in de schappen ligt. Want ook in de vleesloze kantines staat vaak nog doodleuk een frisdrankautomaat in de hoek.