Parelhoenderproblemen op het platteland

De onvermijdelijke grappen over het kerstmenu konden natuurlijk niet uitblijven. Eerder dit jaar was de buurtapp in een soort liveblog met updates veranderd toen er pony’s waren losgebroken. Tot zover de buurtproblemen van afgelopen jaar. In de wijde omgeving zal het niet veel anders zijn aangezien Dinkelland en noabergemeente Tubbergen in de lijst van veiligste gemeenten steevast in de top staan. Toch zijn er, volgens onder andere expertisecentrum Rutgers, grote problemen op het platteland. Met mannelijke plattelandsjongeren welteverstaan. Rutgers-onderzoeker Javier Koole sprak over een toxische manosfeer. Voor wie zich nu verslikt in de koffie en nog nooit van Andrew Tate heeft gehoord, kort samengevat: wie niet meedoet aan ‘atje kratje’ is homo. Net als een kearl die jankt. En het enige recht van een vrouw is het aanrecht. Probleem’n? Poar neem’n! 

Ok, we kunnen niet alles wegbagatelliseren met korreltjes zout. In een weiland of op een eiland een stapel bierkratten wegslobberen voordat je mag beginnen aan je rijlessen was een tikkeltje overdreven. En het stoere is er ook wel af wanneer je dertig jaar later het verst kunt plassen na dertig glazen bier op een verjaardag. De gezelligheid zit er na vijf glazen ook al wel in. En wanneer het water of fris was geweest dan was de dorst er na een paar glazen ook wel uit. En in de keten is het vooral de lompe humor die regeert.  Maar het is minstens net zo kortzichtig om alle mannelijke plattelandjongeren weg te zetten als een stel alcoholische, vrouwenhatende, homofobe, intolerante hillbilly rednecks. Als het puntje bij het paaltje komt, staan ze mekaar half. Problemen worden door vele handen tot licht werk gemaakt. De meeste keten hebben anno 2025 wel een homo in hun midden. Ondanks dat iedereen hard meebléért met ‘Joost is anders geaard’ zijn ze net zo welkom als ieder ander. Net als vrouwen. De schunnige grappen gaan gepaard met het schuimend bier. Maar grenzen worden gerespecteerd en er wordt meegefietst tot ze allemaal veilig thuis zijn. Je wordt er niet uitgezet als je een atwave overslaat. Ook niet als je uit de kast komt. Op het terras worden mensen van de verkeerde kaant die hand in hand voorbijlopen niet bespuugd. Keppeltjesdragers worden niet in elkaar getrapt. Vrouwen worden niet achter het raam gezet. Wanneer na het stappen je jas is ‘gejat’, dan is de kans groot dat die er de volgende dag weer hangt als je je eigen ‘geleende’ jas weer terughangt. Want zo zijn wij opgevoed. Door onze moeders.  Koole en co spreken over een klein wereldje, maar ik vraag me af wanneer ze zelf voor het laatst buiten hun randstedelijke bubbel zijn geweest.  De pils staat klaar.