CODE

Enigszins zenuwachtig reed ik naar Oldenzaal. Vanwege mijn kerkelijke functie moest de bank gegevens hebben van de Uiteindelijk Belanghebbende in de Organisatie, UBO. Het ging om de wet WWFT. De identificatie kon ook via de app van de betreffende bank. Ze hadden alvast per SMS een code gestuurd van minstens tien letters, maar een bezoek aan het kantoor was eveneens mogelijk. Snapt u het nog? Ik doe mijn geldzaken bij een andere bank en zag de zoveelste app niet zitten. Computers vertrouw ik toch al amper. Gelukkig werd ik direct geholpen door een deskundige mevrouw. Volgens mij wist ze wie ik was en ze heeft wel honderd keer uiterst beleefd mijn naam genoemd. Meneer Kloosterziel voor en meneer Kloosterziel na. Het dossier verscheen op haar beeldscherm en ze begon netjes alles in te vullen. Zelfs zij had moeite de code goed in haar systeem te krijgen. Toen had ze ook nog mijn mobiele telefoon nodig. De app moest toch gedownload. En een paspoortnummer was niet genoeg. Daarvan moest met de app een foto gemaakt worden, aan beide zijden vanwege het ISBN nummer. Banken mogen, of moeten daar om vragen. Vervolgens een scan van mijn hoofd, dat wil zeggen de buitenkant. En tenslotte moest de chip in mijn pas nog gelezen worden. Daarvoor moest ik de NFC aanzetten bij de instellingen. Thuis was ik er nooit uitgekomen. Na vijftien minuten was alles geregeld. Opgelucht reed ik terug naar Weerselo en meteen nog even langs de garage. De display in de auto gaf namelijk aan dat regulier onderhoud nodig was. Vreemd, want hij had in januari nog een grote beurt gehad en ik had sindsdien hoogstens 9000 kilometer gereden. Blijkbaar was er iets verkeerd ingesteld. Het lukte de monteur niet om dit te veranderen. Het was te ingewikkeld…

Ds. Roelof Kloosterziel