Barbecue op het kerkhof Met de eindstreep in zicht kwam Geert Wilders nog langszij, maar uiteindelijk wist Rob Jetten dan toch als eerste zijn voorwiel over de finish te persen. Het werd een fotofinish die deed denken aan de titanenstrijd tussen Erik Zabel en Robbie McEwen in hun hoogtijdagen. Het verschil in stemmen is nog minder dan het aantal inwoners dat onze gemeente rijk is. Als we het in Tour de France-perspectieven houden was Frans Timmermans Fabio Aru: een hoop ambitie uitgesproken, maar het werd abandon. Nee, het was bepaald geen Tour de Frans. Afijn, uiteindelijk past die groene trui Jetten toch het best. Hij wordt waarschijnlijk onze jongste premier en mag het voortouw nemen in het formatieproces. Voor sommigen een griezelig horrorscenario passend bij Halloween. Dat werd afgelopen vrijdag gevierd. En zaterdag en zondag kwamen Allerheiligen en Allerzielen achteraan. Nogal een groot feestcontrast. Dat geldt niet voor Mexico. Daar hebben ze de katholieke feesten vermengd met oude Azteekse tradities, tot wat nu Día de los Muertos is. Het stilstaan bij overleden dierbaren staat meer in het teken van feest dan van rouw. Met suikerschedels en skeletten met hoeden sluit het naadloos aan op Halloween. En dan menen sommigen hier dat Sinterklaas een luguber feest is wanneer Zwarte Piet erbij is. Naast de schedels en skeletten worden altaren opgetuigd met goudsbloemen, eten, kaarsen en foto’s en andere herinneringen aan de overledenen. Hetzelfde gebeurt bij hun graven, waar families van 1 op 2 november de nacht doorbrengen. Zodoende ontstaat er een soort dorpsfeest op het kerkhof waarbij er zelfs gebarbecued wordt. Een fascinerend eerbetoon. Maar laten wij nuchtere Tukkers het toch maar bij het opsteken van een herdenkingskaarsje houden. Hier is het tenslotte veel te koud om op het kerkhof te barbecueën. Zelfs met Rob Jetten in de groene trui.