Brulft met noaberplicht, zonnecrème en handgranaat

Nadat ze hun kruiken leeggegooid hadden liet Donar afgelopen weekend zijn donderhamer op tuk terwijl Freyr de zon liet stralen. Nu weet ik niet of de weergoden mijn column van afgelopen week hebben gelezen of de gebeden hebben verhoord van onze vrienden die afgelopen zaterdag in het huwelijksbootje zijn gestapt. We hebben in ieder geval een prachtige dag gehad bij Gasterij Oatmössche. Een brulft blijft iets om naar uit te kijken. Vooral als het gepaard gaat met een vrijgezellenfeest en alle bijbehorende Twentse tradities. Grote trouwpartijen zijn weer hip en dat is goed nieuws voor de prachtige trouwlocaties in onze gemeente. Wonend tegenover Bavelds Dennen kan ik regelmatig meegenieten van de juichende ceremoniegezelschappen bij Fox. Ondertussen wordt de foxtrot gedanst bij het tellen van de omzet. Vooral wanneer Hochzeitspärchen aus unserem Nachbarland de schnitzelpannen en biervaten leeg hebben achtergelaten. 

Afgelopen jaar had ik zelf een bruiloft aan de overkant. Het was 13 april en het echtpaar had alle geluk van de wereld: het was de enige dag in het verregende voorjaar waarbij buiten een dienblad met zonnecrème rondging. Geen overbodige luxe aangezien onze familie veel weg heeft van de familie Wemel uit Harry Potter. Toch begon deze dag nog met een noodgeval. Bij het openen van de doos met zijn pak – dat eerder in de winkel immers goed paste – bleek de riem van de bruidegom te ontbreken. Gelukkig was daar een buurvrouw die in allerijl richting Almelo scheurde om mét riem terug te komen toen de trouwwagen voor de deur stond. Noaberplicht in optima forma! 

Een week later was het op de bruiloft van vrienden hondenweer. Gelukkig was de ceremonie in Huis Singraven en het diner en feest in de tegenoverliggende watermolen. Zo kon Donar zich een slag in de rondte hameren – het bleef een fantastische dag. Voor onze recreatiesector is het te hopen dat er nog veel kearls – of vrouwleu of x’en om het inclusief te houden – een ouderwetse knieval zullen maken. Dat een getrouwde vrouw net zo gevaarlijk is als een handgranaat – als je de ring eraf haalt ben je het huis kwijt – is voor latere zorg. Zolang het geld maar in Dinkelland blijft.