gtag('consent', 'update', {'ad_user_data': 'granted','ad_personalization': 'granted','ad_storage': 'granted','analytics_storage': 'granted' });
Terug
afbeeling ds. kloosterziel!.jpg
afbeeling ds. kloosterziel!.jpg
Column

HEEMHUIS

In het hart van Ootmarsum staat een historisch monument dat prachtig is gerestaureerd en onderdak biedt aan de vereniging Heemhuis. Half september vond de opening plaats. Vitrines met bodemschatten, beeldschermen met presentaties, een gezellige stamtafel en plek voor de verschillende werkgroepen, zoals geschiedenis en natuur. Voor jong en oud is er volop te ontdekken. Een verdieping hoger is het uitgebreide archief. Mensen kunnen zelf grasduinen in het verleden via moderne media of boeken, of herinneringen ophalen aan vroeger bij een kopje koffie. Alles wordt door vrijwilligers keurig geregeld. Mijn enige zorg is, dat komende generaties geen tijd of interesse meer zullen hebben om dit werk te doen. Allerlei verenigingen, waaronder ook de kerk, hebben groot gebrek aan menskracht. Bestuurlijke functies blijven leeg. Tegelijk moet je als organisatie aan steeds meer wettelijke voorwaarden voldoen. Het archief van onze kerk geeft een blik in hoe het was. Notulen werden met de hand in een boek geschreven en de volgende vergadering voorgelezen. Het papier was geduldig. Er was tijd voor ontmoeting en waarschijnlijk werd na afloop nog een borreltje gedronken, of een sigaartje gerookt. Na een dag van hard werken op het land voelde dat als ontspanning. Men was het niet altijd eens, maar je had elkaar nodig. Tegenwoordig zitten mensen hele dagen naar een beeldschermpje te turen, of met een toetsenbord nieuwe informatie te produceren die niemand begrijpt. Steeds meer mensen vragen zich af wat de zin is van hun bestaan. Het antwoord op die vraag kun je niet direct terugvinden in het Heemhuis. Wel ontstaat bij een bezoek het besef dat alles om ons heen verandert. Juist de verbinding met elkaar is dan belangrijk om niet als verdwaalde mensen verloren te gaan in de hectiek. De toekomst biedt volop mogelijkheden, maar we mogen leren van het verleden.

Ds. Roelof Kloosterziel