Mevrouw Pouwel-Trienen viert 107e verjaardag

Winkels kijken als uitje

Op 7 december 1918 zag Truus Trienen het levenslicht in Vasse. Zij was de oudste in het gezin dat bestond uit elf kinderen waarvan vijf jongens en zes meisjes. Op de boerderij en lagere school in Vasse beleefde Truus een fijne jeugd. Op haar twaalfde – in een tijd dat het normaal was om na de lagere school aan het werk te gaan – kwam ze in betrekking op een boerderij in Tubbergen. Na enkele jaren ging ze in Reutum werken bij Leferink, destijds een boerderij, kruidenierswinkel en café-hotel in een. Na haar dienstverband in Reutum volgden nog enkele jaren in betrekking bij een café-hotel in Almelo. Daar beleefde Truus haar mooiste werkjaren. “In Almelo gingen we na de kerk winkels kijken. Dat was een uitje dat ik niet kende. Het was geweldig!” 

Zelfvoorzienend leven

Tijdens een dansavond bij café Kemperink in Tubbergen ontmoette Truus haar latere echtgenoot Jan. In 1950 trad het stel in het huwelijksbootje. Na het huwelijk op het gemeentehuis in Tubbergen volgde het kerkelijk huwelijk in de Sint Joseph en Pancratiuskerk te Vasse. Aansluitend werd de bruiloft gevierd bij Tante Sien. Het kersverse echtpaar betrok hun nieuwe woning, op honderd meter van het ouderlijk huis van Jan, in Reutum. In hun huwelijk werden met achtereenvolgens Johan, Louis, Theo, Harrie en Ria vijf kinderen verwelkomd. Terwijl Jan ging werken leidde Truus in en om het huis alles in goede banen. 

 “Vrije tijd was er niet. We hadden een beetje vee en een grote moestuin.”

 Ik zorgde ervoor dat de kinderen altijd groente uit eigen tuin aten. Jan ging naar de Storkfabriek in Hengelo, dat was een goede baan met veel zekerheid. Ik heb hem er met de fiets, solex, brommer en uiteindelijk met de auto heen zien gaan.” Na 42 jaar huwelijk overleed Jan in 1992.

De lange broek als leukste verandering 

De oorlog, de komst van de eerste auto, tv en centrifuge, en de val van de Berlijnse muur; Truus maakte het allemaal bewust mee. 

“De oorlog ging nog redelijk aan ons  voorbij. Wel herinner ik mij dat de voorraad van Bays werd geplunderd door de Duitsers en dat er in Vasse een kippenboer werd  doodgeschoten.” 

Met de kinderen uit de buurt ging Truus de straat op om auto’s te bekijken en thuis, waar het gezin als een van de eersten uit de buurt een tv had, zat de hele kamer vol als Swiebertje erop was. Toch was het geen materiële verandering waar Truus de beste herinneringen aan heeft bewaard. “Vroeger moesten meisjes altijd een rok dragen. Toen ik eindelijk een lange broek mocht aantrekken, was dat de leukste verandering. Ik heb daarna bijna nooit geen rok meer aangehad.”

‘Wat twee leu te doon kunt maak’n’

Tot twee jaar geleden bleef Truus in het huis wonen. Op 105-jarige leeftijd deed ze nog veel zelfstandig, zoals het koken. Toen het lopen moeizaam werd, was ze genoodzaakt om te verhuizen naar Sint Jozef. Ze blijft het moeilijk vinden dat ze niet alles meer zelfstandig kan, maar heeft het in Weerselo goed naar haar zin. 

“Ik doo gewoon  dom vedan.” 

Truus haalt nog veel plezier uit breien, tv-kijken en krantlezen, wat haar scherp van geest houdt. Naast de vijf kinderen zijn er inmiddels ook twaalf kleinkinderen en twintig achterkleinkinderen, waardoor er vaak iemand op de koffie komt. “Wat twee leu te doon  kunt maak’n”, lacht Truus.

Foto: Een jonge Truus Trienen eind jaren 30, na de kerkdienst, fietsend door de Grotestraat in Tubbergen.