Palingpremier en knutselkamerleden

Palingpopulist – in de verkiezingsweek had het niet misstaan als titel voor deze column. Net als Clown Bassie. De credits voor deze mooie vondsten gaan naar Jesse Klaver en Jimmy Dijk. Minpunt is dan weer de huil-imitatie van Bassie. Als kind van de jaren 80 zou uitgerekend Jimmy moeten weten dat het mimimimimi is in plaats van oehoehoehoe. Ook Klaver zal het met deze ene veer in zijn gat van mijn kant moeten doen nadat zijn gezichtsuitdrukking verraadde dat hij het zelf ook nét iets te leuk vond. Afijn, de termen zijn dan ook passender voor een satirische column dan voor een debat tussen politieke leiders. Zo kunnen de knutselkamerleden van de PVV die achter de AI-beelden van Frans Timmermans zaten ook nog altijd voor een carrière als redacteur bij Ongehoord Nederland gaan. De toon van de politiek is veranderd. Soms vermakelijk, soms ergerniswekkend. Ik kan me voorstellen dat het voor sommigen alleen nog ergerniswekkend is. Voor die groep werpt Henri Bontenbal zich op als missionaris van het fatsoen. Maar zelfs voor een missionaris zal fatsoenlijk formeren een hels karwei zijn nu er aan de rechterkant partijen worden uitgesloten – terecht of onterecht, het electoraat is de dupe – en aan de linkerkant een centrumlinkse partij is gefuseerd met een activistisch-linkse partij. Jimmy Dijk zal tijdens het formatieproces genoeg tijd hebben om nog eens goed naar Bassie & Adriaan te kijken. 

In aanloop naar de vorige verkiezingen leek de reddende man van het midden uit het oosten te komen. Een meerderheid van de stemmers – zowel links als rechts – gelooft in de integriteit en het fatsoen van Pieter Omtzigt. Pieter Omtzigt is de man voor wie iedereen nog een touwtje uit de brievenbus zou hangen. Eeuwig zonde dat zijn karakter totaal incompatibel is aan de politieke slangenkuil. Om daarin mee te bewegen moet je zo glad zijn als een paling in een emmer snot. Mijn stem gaat naar Mona Keijzer omdat zij – als politiek zwaargewicht met juridische kennis – hetgeen wat het best in mijn bescheiden politieke straatje past tot concreet uitvoerbare plannen weet te smeden. Zonder onbeschaafd onderbuikgebral en onuitvoerbare beloftes. Daarbij wierp Kapitein Mona zich heldhaftig op toen de muitende bemanning van het zinkende schip sprong. Nu zullen vele andersstemenden lijdzaam lezen hoe ik in de prietpraat van een palingpopulist getrapt ben. De goede boodschap voor hen is dat ik er een kistje gerookt paling op durf te zetten dat Mona niet onze palingpremier zal worden. Ik pak de paling in.