WIL

Mijn moeder had wijze spreuken, die haar verder hielpen in het leven. Waar een wil is, is een weg… Vooral die woorden gaven kracht en heb ik overgenomen. De weg is niet altijd zichtbaar en moet soms gebaand worden, maar uiteindelijk begint alles bij de wil. De grote filosoof Arthur Schopenhauer heeft ooit een dik boek geschreven over de vraag waar de wil vandaan komt. Diep in ons menselijk wezen zit een sterke drang, een wens, die omgezet wordt in een heilig moeten. Kleine kinderen leren al vroeg het onderscheid tussen JA en NEE. Niet gehinderd door argumenten laten ze hun eigenzinnigheid los op gefrustreerde ouders. Dat wordt de koppigheidsfase genoemd. De wijsheid komt met de jaren. Toch blijft ook dan de behoefte om dingen naar onze hand te willen zetten. Pas wanneer we echt de grenzen van ons kunnen hebben bereikt, laten we de moed zakken en aanvaarden mensen hun lot. Soms gaat dat met boosheid, of tranen gepaard. Vaker zie ik met verbazing hoe mensen al hun energie steken in de doelen die ze voor zichzelf hebben gesteld. Zolang mogelijk doorgaan, vechten voor het eigen gelijk, telkens weer zoekend naar nieuwe inspiratie. Misschien heeft willen te maken met geloof. Hopend en biddend dat eens alle dromen in vervulling zullen gaan. Persoonlijk ben ik geleidelijk wat gemakkelijker geworden. Het zit ook in mijn karakter. Dingen komen op je pad en je maakt er het beste van. Bij alles wat in de wereld en in de eigen omgeving gebeurt, is het niet mijn wil die bepaalt wat gebeuren moet, maar volg ik de mogelijkheden die geboden worden. Teleurstellingen en verdriet zijn daarbij inbegrepen. Ondertussen is er genoeg moois en goeds dat gekoesterd wordt, want zoals ieder mens wil ik vooral genieten van elke nieuw gegeven dag.

Ds. Roelof Kloosterziel